13 grudnia to dzień dzisiejszy

„Własnych dosyć jest kanalii” śpiewa Kelus. Wtedy „kanalie” były przygotowane na scenariusz i rozwiązanie siłowe. Poradzili sobie z Narodem w sposób wzorcowy. Czy dziś są także gotowi?

„Esbecy, którzy katowali swych obywateli są bezkarni, a ci, którzy odpowiedzialność ponieśli, dziś wygrywają za to odszkodowania od państwa”

Trybunał Konstytucyjny powinien uznać za niekonstytucyjną ustawę, na mocy której ustalono 5-letni termin przedawnienia karalności przestępstw popełnionych przez funkcjonariuszy PRL.

Krzysztof Wyszkowski o procesie z Lechem Wałęsą

„Obiecał parokrotnie, że mnie zniszczy finansowo, że będę płacił” 

13 grudnia 1981

Wprowadzenie 13 grudnia 1981 r. stanu wojennego otworzyło nowy rozdział w dziejach komunistycznego terroru w powojennej Polsce. Tysiące osób internowano, aresztowano, z przyczyn politycznych zwolniono z pracy. W efekcie działań aparatu przemocy kilkadziesiąt osób straciło życie, setki zdrowie.

Reklama

Dziś – Godzina 18°° – MARSZ WOLNOŚCI I SOLIDARNOŚCI

13 grudnia ulicami Warszawy przejdzie Marsz Niepodległości i Solidarności. – Wolność w Polsce jest zagrożona – mówił podczas specjalnej konferencji prezes PiS Jarosław Kaczyński.

Zginęli za Wolną Polskę!

Dokładna liczba ofiar stanu wojennego nie jest znana. Przypominamy niektórych. Cześć ich pamięci! 

Wałęsa – niezłomny pijak niekonsumujący

„Wydaje mi się, że nadchodzi już czas wyjaśnienia niektórych spraw i działania w kierunku porozumienia” 

43% Polaków popiera wprowadzenie stanu wojennego??!!

Oto do czego doprowadziło relatywizowanie przez główny nurt ,zbrodni przeciwko własnemu narodowi.

„TRZEBA UTRZYMYWAĆ PSYCHOZĘ STANU WOJENNEGO”

Chociaż od wprowadzenia stanu wojennego upłynęło 31 lat,  nadal wiele okoliczności dotyczących tego wydarzenia pozostaje nieznanych.

Towarzysz Generał idzie na wojnę – film z tyg. Gazeta Polska

Dorota Kania rozmawia z prof. Janem Żarynem o jednym z mitów założycielskich okrągłostołowej Polski…

WSPOMNIENIE STANU WOJENNEGO

LECH ZBOROWSKI

O stanie wojennym pisano już dużo. Moim zdaniem jest to jednak temat, który nie może zostać zamknięty
upływem czasu. Ten mroczny okres naszej najnowszej historii dotyczył w równym stopniu wszystkich,
niezależnie od miejsca, z którego przyszło nam to wszystko obserwować i przeżywać.

Niezależnie od tego, czy jest to historia ojca piszącego listy z więzienia, matki opłakującej śmierć syna,
młodego człowieka z rękami brudnymi od kamieni i petard, chorego do którego nie dotarła karetka,
opowieść studenta, który zamiast książek niósł w plecaku ulotki, ludzi marznących w sklepowych kolejkach,
czy zwyczajnie kogoś, kto nie potrafił pogodzić się z niesprawiedliwością tamtych dni, pewnym jest,
że bez tych pojedynczych świadectw, obraz stanu wojennego nie byłby pełny.

Mam nadzieję, że moje wspomnienie stanie się równie przydatną cząstką tej całości.