Macierewicz: Sami musimy zapewnić sobie bezpieczeństwo ☚◙◙◙◙ przeczytaj wywiad

Donald Tusk i Radosław Sikorski w pełni świadomie chcieli osłabić więzi Polski z USA i odciąć nasze państwo od polityki budowy porozumienia środkowej i wschodniej Europy

☞ Braun/Cenckiewicz – prezentacja książki „Wałęsa człowiek z teczki” ■■■■■■

Prowadzący Grzegorz Braun. Wrocław Aula Solidarności, 24.11.2013

☞ Tajemnica „Białego krzyża” ☚◙◙◙◙ przeczytaj, posłuchaj …

To było jesienią 1956 r. Wieczorem w drzwiach stanął nieogolony mężczyzna w długim, zniszczonym płaszczu – tak Krzysztof Klenczon, muzyk Czerwonych Gitar wspominał pierwsze spotkanie ze swoim ojcem.

Zaraz po wojnie, gdy Krzysztof miał trzy lata, tatę, uczestnika antykomunistycznego oporu, zabrał Urząd Bezpieczeństwa. Czesław Klenczon zdołał wymknąć się z łap bezpieki. Przez 11 lat ukrywał się na Pomorzu. Siostra gitarzysty opowiada, że ojciec po powrocie do domu zamykał się z synem w pokoju i całą noc opowiadał – jakby chciał nadrobić w ten sposób lata rozłąki.

Gdy po 1968 r. komunistyczna cenzura dopuściła do głównego nurtu wątki partyzanckie, Krzysztof komponuje „Biały krzyż”. Utwór wygrywa konkurs piosenki w Opolu i staje się wielkim przebojem.

Propagandyści PRL‑u nawet nie podejrzewają, że nie jest to bynajmniej pieśń o Armii Ludowej.

Czy Krzysztof, śpiewając „wraca dziś pamięć o tych, których nie ma”, przewidział, że pamięć o kolegach taty, o bohaterach antykomunistycznej, niezłomnej armii, mordowanych przez komunistów, powróci z taką siłą? Że po latach Krzysztof Szwagrzyk dopisze do tej pieśni finał? Bo dzięki ekshumacjom na Łączce wiemy, że biały krzyż już wie, „kto pod nim śpi!”.

Jan Pospieszalski • Gazeta Polska Codziennie
niezalezna.pl, fot. rmfon.pl

Reklama

☞ Premiera książki prof. Tadeusza Płużańskiego „Z otchłani” ☚◙◙◙◙ przeczytaj

Spotkanie odbyło się 7.03.2014 w Domu Pielgrzyma Amicus w Warszawie

☞ Bieńkowska Politykiem Roku 2013 ! ☚◙◙◙◙

Minister Elżbieta Bieńkowska, znana głównie z wypowiedzi na temat klimatu i polskich kolei otrzymała statuetkę Wiktora za tytuł Polityka Roku 2013.

Dołączyła tym samym do elitarnego grona posiadaczy nagrody przyznawanej przez Akademię Telewizyjną. W poprzednich edycjach trafiała ona między innymi do Anny Grodzkiej, Ryszarda Kalisza czy Janusza Palikota.

Członkini rządu Donalda Tuska po zaciętej rywalizacji wygrała z Leszkiem Millerem, Ryszardem Kaliszem oraz Jackiem Rostowskim. W innej kategorii nagrodę zdobył były już partyjny kolega pani Bieńkowskiej. Bronisław Komorowski otrzymał statuetkę Super Wiktora.

Prezydent przy okazji w naturalny dla siebie sposó podsumował decyzję jury.

– „Te wszystkie dokonania, które stoją za wręczonymi nagrodami, układają się w piękny obraz nas wszystkich, całej Polski w okresie niezwykłym, jakim była zarówno droga do wolności, jak i niełatwa droga poprzez polską wolność. Tą drogą idziemy cały czas i możemy mieć ogromną satysfakcję, czasami na miarę Wiktora, a czasami na miarę Super Wiktora.”

Elżbieta Bieńkowska, do niedawna minister rozwoju regionalnego w listopadzie ubiegłego roku otrzymała tekę ministra infrastruktury i rozwoju. Jak do tej pory zasłynęła słowami „sorry, taki mamy klimat” stając się przy tym bohaterką wielu internetowych memów oraz żartów.

Michał Świetlński • narodowcy.net
fot. Super Express